رقابت افسانه ای و ماجراهای سفر رابرت فالکن اسکات بریتانیایی و روالد آموندسن نروژی در اوایل قرن بیستم، برای رسیدن به قطب جنوب، تمام عناصر لازم برای ارائه در قالب یک اپرا را دارد. میروسلاو سرنکا، آهنگساز چک، اپرای «قطب جنوب» را بر اساس داستان این دو سیاح ساخته است. لیبرتوی این اپرا را تام هالووی، نویسنده اتریشی نوشته است.

در اولین اجرای جهانی این اثر، در اپراخانه ایالت بایرن آلمان، توماس همپسون، نقش آموندسن و “رولاندو ویلازون“، خواننده مکزیکی نقش اسکات را ایفا کردند.

خوانندگان این اجرا از نزدیک با میروسلاو سرنکا کار کردند. سرنکا ماجراهای دو سیاح را همزمان بازگو می کند و هانس نونفیلس، کارگردان آلمانی این اجرا هم، داستان آنها، و رویاها و افکارشان را همزمان روی صحنه نمایش می دهد.

از نظر توماس همپسون، خواننده آمریکایی صدای باریتون آموندسنِ نروژی قهرمان واقعی داستان است. وی می گوید: «آموندسن گاهی رفتاری خشن دارد. آدمی است که می داند چه می خواهد و بسیار باهوش و مصمم است. روی هدفش متمرکز می شود، و نظم و انضباط دارد. فکر می کنم که متن و موسیقی ای که برای این نقش نوشته شده است، این موضوع را بخوبی نشان می دهد. از نظر من، آموندسن قهرمان داستان است. همه دستاوردهای او در زندگی اش را تحسین می کنم.»

سلام

دیر می نویسم ولی آخرش طاقت نیاوردم و نوشتم. چون نوشتن چند نکته را ضروری می دانم. از قدیم گفته اند «ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه است!» و من می گویم «ماهی را هر وقت از آب بگیری، دیگر مُرده است.» به هر حال، خبر این که در فرانسه سیل آمده بود و نه در پاریس.

دو شهر نِمور و مونتارجیس را سیل گرفت. این دو شهر به ترتیب کنار رودهای مارن و لو لوار قرار گرفته اند و به خصوص این شهر زیبای آخری، مونتارجیس، خیلی از مردمش بر اثر سیل بی خانمان شدند.

هر یک از این گروه ها تفکر و تعریف خود را دارند. آنارشیست ها هم به هم چنین! این کلمات را همین طوری نادانسته و یا از روی خصومت شخصی پرتاب نکنید. از چیزی خوشتان نمی آید در موردش مطالعه کنید و در صورت مخالفت، با آنها وارد بحث شوید. البته همه چیز نباید به دلخواه ما باشد، زیبایی جهان در گوناگونی آن است.

 فیلمی از حمله کارشکن ها به بیمارستان «نِکِر» و در کنارش پلیس که هیچ کاری برای متوقف کردنشان نمی کند. اینها کی اند؟
و یا اگر روزی مداخله کند به نفع کیست؟ مداخله پلیس ضدشورش در تظاهرات پاریس

جناب آقای حسن هفده تن معاون وزیر کار دولت جمهوری اسلامی
با سلام

قبل از هر چیزی مایلم بگویم خوشحالم از اینکه پس از گذشت بیش از دو ماه از جنبشی که امنیتی کردن اعتراضات صنفی و پرونده سازیهای امنیتی برعلیه کارگران و معلمان را به چالش کشیده است جنابعالی ناچار به اظهار نظر شدید و طی گفتگویی با روزنامه ایران مورخه ۱۹/٣/۹۵ اعلام کردید با توجه به صنفی بودن تجمعات و اعتراضات کارگری، دولت با هرگونه برخورد سیاسی و حقوقی مخالف است.

در رابطه با صحت و سقم چنین ادعایی از سوی جنابعالی لازم میدانم به عنوان یک فعال کارگری و انسان آگاه به شیوه ی برخورد دولتهای مختلف و منجمله دولت روحانی به اعتراضات صنفی کارگران و معلمان و همچنین به عنوان یکی از هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی ۴۰ هزار نفری کارگران برای افزایش مزد که با دولت روحانی و وزارت کارش در رابطه با این طومار از نزدیک برخورد داشتم، نکاتی را یادآوری و اظهارات شما را در رابطه با رویکرد دولت نسبت به اعتراضات صنفی کارگران و معلمان در معرض قضاوت افکار عمومی قرار بدهم.
اهم این نکات به شرح ذیل است:
معلوم نیست چطور میشود دولتی که وزیر کارش از بالاترین مقامات امنیتی کشور و معاونش جناب حسن هفده تن از اعضای یکی از نهادهای نظامی امنیتی است و در مذاکرات با ما هماهنگ کنندگان طومار ۴۰ هزار نفری کارگران در اواخر سال ۹۲ به عنوان معاون وزیر کار و سپس با حفظ همان سمت در روز جهانی کارگر سال ۹٣ در کسوت یک نظامی، بازداشت کارگران را در مقابل وزارت کار فرماندهی میکند، چگونه میتواند دولتی با رویکردهای سیاسی امنیتی نسبت به اعتراضات صنفی کارگران نباشد.
در طول حدود ۱۵ سال گذشته که اعتراضات صنفی کارگران و معلمان امکان بروز علنی پیدا کرده است، سیاسی امنیتی کردن این اعتراضات پای ثابت سیاست همه ی دولتها و بطور گسترده تر و اخص تری سیاست دولت حاضر بوده است. بطوری که در طول سه سال گذشته طبق اخبار منتشر شده در رسانه های رسمی کشور، کمتر اعتراض قابل توجه و مهم کارگری از شمال تا جنوب و مرکز و غرب و شرق کشور بوده است که کارگران در آن بازداشت و مورد پرونده سازیهای امنیتی قرار نگرفته باشند. من به دلیل حبس و عدم دسترسی به سایتهای خبری جهت ارائه آمار دقیق، قضاوت در مورد این ادعا را که در دولت روحانی، سیاسی امنیتی کردن اعتراضات صنفی کارگران ابعاد هر چه وسیعتری پیدا کرده است به کسانی میسپارم که در طول سه سال گذشته و سالهای قبل تر اخبار اعتراضات کارگری را دنبال کرده اند. لازم است جهت تنویر افکار عمومی تاکید کنم هرگونه برخورد با اعتراضات مهم کارگری در سطح کشور به موازات دخالت و اقدامات اولیه نیروهای انتظامی، در فرمانداریها و استانداریها مطرح و تصمیم سازی و تصمیم گیری در مورد نحوه مواجه با آنها در این نهادها، وزارت اطلاعات و شورای تامین شهر و استان به مثابه نهادها و نیروهای تحت امر دولت صورت میگیرد.
علاوه بر گسترش ابعاد برخوردهای سیاسی امنیتی با اعتراضات کارگری در سه سال گذشته، دولت روحانی در یک بدعت گذاری که حداقل در طول یکی دو دهه ی گذشته بی سابقه بوده است، کار را بدانجا رسانید که سال گذشته توسط قوه قضاییه در استان خوزستان مبادرت به اعلام رسمی ممنوعیت اعتراضات کارگری در محل کار نمود. در این مورد نیز لازم است تاکید کنم درست است که اعلام رسمی ممنوعیت اعتراضات کارگری در محل کار در استان خوزستان توسط قوه قضاییه به مراکز کارگری ابلاغ شد اما همان طورکه در بند ۲ گفتم چنین تصمیماتی در برخورد با اعتراضات صنفی کارگران، تصمیماتی مربوط به قوه قضاییه نیستند بلکه هر گونه تصمیم سازی و تصمیم گیری در این گونه موارد، کاری است که ابتدا در نهادهای امنیتی، فرمانداری ها، استانداری ها و شورای تامین شهرها و استانها به عنوان نهادهای تحت امر دولت صورت میگیرد و سپس با طی مراحل قضایی به یک حکم اجرایی بدل میشود.
با گذشت سه سال از عمر دولت روحانی، اغلب فعالین موثر تشکل های مستقل کارگران و معلمان دارای پرونده هایی با اتهامات سنگین سیاسی امنیتی و محکومیت های طویل المدت شده اند. اکثریت بالای این فعالین توسط وزارت اطلاعات به عنوان نهاد تحت امر دولت بازداشت و بطور کم سابقه ایی به صد در صد آنان اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور وارد و با خواست اشد مجازات پرونده هایشان به دادگاههای انقلاب ارجاع شده است. در این مورد معین نیز بدعتی که در طول سه سال اخیر در دولت روحانی گذاشته شده است بی سابقه و مختص این دولت بوده است. به این معنا که هم تمامی فعالین موثر تشکل های مستقل صنفی کارگران و معلمان که مورد بازداشت و پرونده سازی قرار گرفته اند بطور بلااستثنایی همگی توسط وزارت اطلاعات مشمول اتهام سنگین اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور شده اند و هم وارد کردن این اتهام سنگین به آنان به پایین ترین سطح ابراز وجود و فعالیت صنفی آنها از قبیل جمع آوری امضا برای دستیابی به مطالبات صنفی، کمک و مشاوره به کارگران، نشست و برخاست فعالین تشکل های مستقل صنفی با یکدیگر، تجمعات محدود صنفی در محوطه وزارت کار و مجلس و فعالیت هایی در این سطوح بسط پیدا کرده است.
در رابطه با مصادیق ادعاهای فوق میتوان صحت و سقم آنها را با گذاشتن پرونده های فعالین تشکل های مستقل کارگری و کانونهای صنفی معلمان در سه سال اخیر در معرض دید افکار عمومی ثابت کرد و یا صحت و سقم آن را از زبان خود این فعالین شنید. اما تا آن جایی که در این رابطه به اینجانب و اتحادیه آزاد کارگران ایران برمیگردد باید بگویم من و یارانم به عنوان هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی ۴۰ هزار نفری کارگران از طریق جمع آوری امضا که آرام ترین و پایین ترین سطح اعتراض صنفی کارگران میباشد اقدام به اعتراض به زیرپاگذاشتن ماده ۴۱ قانون کار در مورد افزایش مزد کردیم و چندین بار در اعتراض به عدم توجه و رسیدگی به خواستهای این طومار در جمعهای چهل – پنجاه نفره و گاها کمتر، دست به تجمع در محل وزارت کار زدیم (اغلب در زمان دولت قبل). آخرین بار نیز در اواخر سال ۹۲ طی نامه ایی به وزیر کار خواهان تجدیدنظر در مزد مصوب تحقیر آمیز سال ۹٣ براساس ماده ۴۱ قانون کار شدیم و اعلام نمودیم در صورت عدم رسیدگی به این خواست برحق و در اعتراض به قانون شکنی های وزارت کار دست به تجمع در محل این وزارت خانه در روز جهانی کارگر خواهیم زد. اما عکس العمل وزارت کار دولت روحانی به این خواست ما، درخواست از وزارت اطلاعات برای برخورد با ما (در پرونده ی اینجانب موجود است) و گسیل فوجی از نیروهای امنیتی در نیمه شب دهم اردیبهشت ماه به منزل من و یارانم بود که منجر به دستگیری اینجانب شد که در ادامه به وارد کردن اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور و دیگر اتهامات امنیتی به من، محاکمه فرمایشی در دادگاه انقلاب و محکومیتم به شش سال حبس ختم گردید. روندی که امروز در اعتراض به آن و با خواست پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی کارگران و معلمان و برداشته شدن اتهام اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور و دیگر اتهامات امنیتی از پرونده های فعالین صنفی کارگران و معلمان، چهل و نه روز است در زندان اوین در اعتصاب غذا بسر میبرم.
موخره
جناب اقای حسن هفده تن معاون وزیر کاردولت جمهوری اسلامی
دنیا، دنیای انفجار اطلاعات، رشد غول آسای تکنولوژی ارتباطات و بالا رفتن خارق العاده ی شعور و اگاهی انسان ها از پیشرفته ترین تا عقب مانده ترین کشورهای جهان است. اطمینان داشته باشید دولتها و حکومتهایی که با این وجود، هنوز شعور و اگاهی کارگران و توده های مردم را دست کم میگیرند و هنوز در تلاشند با دروغ و فریب خود را از زیر بار مسئولیت مصائبی که برای آنان ایجاد کرده اند خارج کنند نمیتوانند شانسی هر چند مختصر و کم برای دوام و بقا داشته باشند.
جعفر عظیم زاده – بند ٨ زندان اوین – ۲۶ خرداد ماه ۱٣۹۵
منبع: سایت اتحادیه آزاد کارگران

 

هر چیز شروعی دارد. «شبهای ایستاده» هم  پس از دیدن فیلم کمدی مستند «مرسی، رئیس!» ساخته فرانسوا روفرن، با اعتراضی از سوی تماشاگران، شروع شد.
معترضان در میدان جمهوری گِرد هم جمع شدند و بعدش بحث و گفتگو در سراسر شب راجع به قانون کار و بیگاری و استثمار!
و این کارِ یک شب و دو شب نبود که زود به نتیجه برسد و آسان تمام شود. حیف بود که اینطور رها شود پس ادامه پیدا کرد.

«شب های ایستاده»  پاریس به میدان های حومه و شهرهای دیگر هم سرایت کرد و سرانجام مقاومت و اجتماع و ایستادگی در شب ها!

این جنبش بهاره کم کم شکوفا شد و به کشورهای دیگر هم سرایت کرد و بعد از ماه مارس، در تمام ماه آوریل ادامه یافت و توانست ریشه های خود را به روز کارگر پیوند بزند و از آن هم فراتر برود و گل همیشه بهار باشد و در تمام روزهای ماه مه هم بهارش ادامه داشته باشد.

این جنبش به رسانه های دولتی و تجارتی اعتقادی ندارد. سایت و رادیو و تلویزیون و رسانه های خود را دارد.

الان بیش از دو ماه  از آن روزها می گذرد. هیچ چیز تمام نشده بلکه ادامه دارد. این جنبش نگاهش به آینده است.

چهارم و پنجم ژوئن فراخوانی داده شده: حرکت از میدان جمهوری پاریس در ساعت دو بعد ازظهر به سوی محلات مردمی و یکشنبه 5 ژوئن ساعت 5 عصر در پورت دو لیلا!

خیزش ستمدیدگان در فرانسه !، سارا نیکو

جنبش عُصیان در شب، ن. نوری راده

جنبش «شب ایستادگان» در هفتاد وشمین روز ماه مارس!

دو گروه از جوانان در برابر « قانون کار » 

جنبش بزرگ اجتماعی در فرانسه، شیدان وثیق شبحی این روزها در فرانسه در گشت و گذار است

 اول مه، روزی از "شب ایستاده" در پاریس (تأملی بر تظاهرات اول مه ۲۰۱۶ در حاشیه جنبش "شب ایستاده")، حبیب ساعی

بیم و امیدهای خیزش فرانسه - نقد اقتصاد سیاسی، سمیه رستم پور

 سایت شبهای ایستاده 

https://nuitdebout.fr/

رادیو ایستاده دانلود شود 

http://mixlr.com/radiodebout/

تلویزیون ایستاده 

 https://www.youtube.com/channel/UCRLZ1A3OweyAlESd89Ho7_A

این گردهمایی ها عموماً مثبت بوده و هر فرد توانایی های خود را به رایگان در اختیار جمع قرار داده است، غالباً نوشیدنی و قهوه و چای به رایگان بین جمع پخش شده است. از سوی دیگر شرکت کنندگان در شبهای ایستاده، در شانزده آوریل به صرف گاز اشک آور میهمان س. ار.اس. بوده اند.

فیلم پذیرایی دولت سوسیالیست با گاز اشک آور از شرکت کنندگان شبهای ایستاده

فیلم اجرای بولروی راول توسط ارکستردر میدان جمهوری 

باقی را هم خودتان بگردید و پیدا کنید

 نه این دیگر ژرمینال در فرانسه نیست

گر چه معدن است و کارگر است و اعتصاب

قرنش بیست و یکم و است و نه قرن نوزدهم

معدنش طلاست نه ذغال سنگ

اما جمهوری اش اس. اس. لامی است!

اینطوری است که کارگر معترض

از طرف دولتِ حاکم و قاضی شرع به تازیانه محکوم می شود و حکم هم فوری اجرا می شود.

قانون حقوقِ بشر اس. اس. لامی هم لابد می گوید این مجازات مخصوص کشورهای شرقی و اس. اس. لامی است

و دلالان و دلاله ها مانند موش خرماها،
روز به روز چاق تر و بورتر می شوند
و حساب بانکی سوئیسی شان پر و پیمان تر
و هر روز هم بر سر یک بحث پفکی مانند خودشان درگیر

«حقِ اعتراض» و «حقِ اعتصاب»، کمترین «حقِ کارگر» است

دولت که نباید برای کارگرِ معترض جرمِ تازیانه ببندد
و فوری هم آن را به اجرا در آورد
شرم باد برآن دستی که تازیانه را برای ملت ایران به ارمغان آورد و ما را به قهقرا برد
حالا هی از فرش قرمز برو بالا وهی بیا پایین، 
شعورت را چه وقت بالا خواهی برد؟
فیلم بازی هم حدی دارد حکومتِ غاصبِ نمایشی
بشکند آن دستی که بر تنِ جوانان قزوین شلاق را فرود آورد؟
خجالت نکش و حالا یک دفعه دیگر از آن فرشِ خون برو بالا

بشکند آن دستی که بر زحمتکشان تازیانه می کشد
خجالت نکش و حالا یک بار دیگر دستمال یزدی ات را دربیاور که چیزی گیرت بیاید
خجالت نکش! رو که نیس...